Μάμα, άδικα με περιμένεις
και μαντάτα μη μου στέλνεις
με φιλιά και συμβουλές,
μάμα, ξέρεις πως στο Βερολίνο,
άσπρο σύννεφο θα γίνω
και δε θα `μαι πια όπως χτες.

Γι’ αυτό, φίλε, σώπα,
αν ρωτήσει η μαμά μου,
σε ποιον δίνω τα φιλιά μου
και τι κάνω τις βραδιές.

Bye, bye, meine liebe herr,
δεν με πονάει, mein herr,
για σένα που `ρθες δίπλα μου ένα βράδυ,
κι ακόμα δεν τολμώ, στη μάνα μου, να πω,
πως ζω στο Καμπαρέ, meine liebe herr.

Μη με ρωτάς, mein herr, στραβά μετράς, mein herr,
σ’ το `λεγα πάντα, υπάρχω στο σκοτάδι,
κι αν σου ΄δωσα χαρά, θα φέρει συμφορά,
φύγε όσο είναι καιρός, meine liebe herr.

Η Ευρώπη είν’ ευτυχώς, πλατειά πληγή, mein herr,
χωρά ζωή και θάνατο μαζί, mein herr,
μα να την ταξιδέψω δεν μπορώ, mein herr,
μα μπορώ να πετώ, σαν πουλί ν’ αγαπώ,
να ξεχνώ και να πω.

Bye, bye, meine liebe herr, δε με πονάει, mein herr,
για σένα που `ρθες δίπλα μου ένα βράδυ,
κι ακόμα δεν τολμώ, στη μάνα μου, να πω,
πως ζω στο Καμπαρέ, meine liebe herr.

Μη με ρωτάς, mein herr, στραβά μετράς, mein herr,
σ’ το `λεγα πάντα, υπάρχω στο σκοτάδι,
κι αν σου `δωσα χαρά, θα φέρει συμφορά,
φύγε όσο είναι καιρός, meine liebe herr.

Bye, bye, meine liebe herr, δε με πονάει, mein herr,
για σένα που `ρθες δίπλα μου ένα βράδυ,
κι ακόμα δεν τολμώ, στη μάνα μου, να πω,
πως ζω στο Καμπαρέ, meine liebe herr.

Μη με ρωτάς, mein herr, στραβά μετράς, mein herr,
σ’ το `λεγα πάντα, υπάρχω στο σκοτάδι,
κι αν σου `δωσα χαρά, θα φέρει συμφορά,
φύγε όσο είναι καιρός, φύγε μακριά, meine herr.