Πως ανατρέπεις τους κανόνες μου, όταν γελάς,
πως κοροϊδεύεις και τους φόβους μου...
πως ησυχάζεις τους χειμώνες μου, όταν γελάς,
παίρνεις τα βάρη απ’ τους ώμους μου...

Ποιο χθες μας κοιτά, στο φως κι αντέχει ξανά;
Πάντα το γέλιο σου το χρόνο θα νικά
πάντα τα δύσκολα θα τα κάνει απλά
φτάνει ένα γέλιο σου...
δώσ’ μου το γέλιο σου άλλη μια φορά!

Πως λιγοστεύεις την απόσταση, όταν γελάς,
διώχνουν το μαύρο, τ’ άλλα χρώματα...
πως δίνεις στο όνειρο υπόσταση, όταν γελάς
δίνεις στο αδύνατο ονόματα...