Λόγια μυστικά που μου ψιθύριζες γλυκά,
νύχτες παραδείσου,
λόγια σαν πουλιά μου πήραν πίσω τα φιλιά
κι έφυγαν μαζί σου.

Έκαψες λοιπόν το μέλλον και το παρελθόν
κι έμεινα στο τώρα,
δώσε μου παρόν απ’ το κοινό μας παρελθόν,
δώσε μου μια ώρα.

Μου πήρες πίσω τα φιλιά
και τ’ αεράκι απ’ τα μαλλιά
και χάθηκες και χάθηκα.

Στο δανεικό και φυλαγμένο μυστικό,
στης καρδιάς τα φύλλα,
πες μου σιγανά πως το κορμί σου δεν ξεχνά
τόση ανατριχίλα.