Συ μου πήρες την καρδιά, το νου,
όμορφη γλυκιά καμωματού

Με δυο ματάκια ζιμπουλένια και γλυκά ναζιάρα μου
μ’ άναψες στο στήθος μου φωτιά

Δε με λυπάσαι, πάψε πια,
μου φαρμακώνεις τη φτωχή καρδιά
Κι αφού στο λέγω πως για σένα θα τρελαθώ, ναζιάρα μου
δε σε μέλλει ακόμα κι αν χαθώ

Δεν μπορώ μικρό μου δεν μπορώ,
τ’ όμορφο σου στόμα λαχταρώ
Για να μου δώσεις θέλω μόνο ένα φιλί, ναζιάρα μου
χάνομαι σ’ αγάπησα πολύ

Δε με λυπάσαι, δε με πονείς,
πως μ’ αγαπάς δε θέλεις πια να μου πεις
Μου `χεις ποτίσει με φαρμάκι τη ζωή, ναζιάρα μου
φως μου δε μου άφησες πνοή