Μη μου λες πως μ’ αγαπούσες
γιατί ποτέ σου δε μ’ αγάπησες αληθινά
και μη λες ότι σου λείπω,
γιατί ποτέ σου δε σου έλειψα πραγματικά.

Εγώ βαρέθηκα την άδικη
τη λογική σου, την παράλογη, τελικά,
γι’ αυτό σου λέω μη γυρίσεις,
μη με ξαναενοχλήσεις, δεν μπορώ.

Μη σε νοιάζει πώς περνάω, αν τα βράδια μου σε σκέφτομαι,
αν για σένανε μιλάω κι αν εσένα ονειρεύομαι,
ξέχνα τώρα όσα είπες κι όσα πράγματα με πόνεσαν,
δεν αντέχω άλλες λύπες και στιγμές που εμένα πλήγωσαν.

Ξέχνα πώς είμαι και τι κάνω
και τα βράδια πώς περνάω, δε θα σου πω,
γι’ αυτό, άλλο πια μη με ρωτήσεις,
πίσω αν θέλω να γυρίσεις, δε σε μπορώ.

Μη σε νοιάζει πώς περνάω, αν τα βράδια μου σε σκέφτομαι,
αν για σένανε μιλάω κι αν εσένα ονειρεύομαι,
ξέχνα τώρα όσα είπες κι όσα πράγματα με πόνεσαν,
δεν αντέχω άλλες λύπες και στιγμές που εμένα πλήγωσαν.