Βρέχει, βρέχει, βρέχει, βρέχει
και τελειωμό δεν έχει,
με κοιτάς και δε σε νοιάζει
που μαλώνω με τ’ αγιάζι.

Η καρδιά σου πώς αντέχει
τόσο να με κατατρέχει,
τέλος και αρχή δεν έχει,
τι συμβαίνει και τι τρέχει.

Άνοιξε να με ζεστάνεις,
τον καημό μου να γλυκάνεις,
κι η βροχή θα σταματήσει
και ο πόνος μου θα σβήσει.

Η καρδιά σου πώς αντέχει
τόσο να με κατατρέχει,
τέλος και αρχή δεν έχει,
τι συμβαίνει και τι τρέχει.