Δες
χρόνια ζουν μαζί
σε
κάμαρα μικρή
ζουν
μέσα στη σιωπή
πονάνε μοναχοί
και γίνονται σκληροί

Περνούν
οι λέξεις κι οι στιγμές
μα
ξεχάστηκαν στο χθες
και
δεν τολμούνε πια
ν’ αγαπηθούν ξανά
κι οι δυο δειλοί
μπροστά στις ενοχές...

Δυο, δυο εγωισμοί στέκονται σκυφτοί
μπρος σ’ ένα γιατί, μέσα στην σιωπή
μόνοι και μαζί, τρέμουν τη στιγμή ποιος πρώτος
θα λυγίσει

Δυο, δυο εγωισμοί σε μια λογική
έχουν ορκιστεί, έρωτα εχθροί
θα `ρθει το πρωί, κι ένας απ’ τους δυο μας πρέπει
να νικήσει

Ποιος θα πει σ´ αγαπώ…

Δες
χρόνια ζουν μαζί
μα
δεν ρώτησαν γιατί
πως
πως έχει χαθεί
μια τόσο δυνατή
αγάπη σαν κι αυτή

Περνούν
αιώνες κι ενοχές
δες
πνιγμένες στις σιωπές
με
με δάκρυα βροχές
με σκέψεις μυστικές
ζωής μικρής βαριές αποσκευές...