Το φως ανατέλλει, μα εγώ
μες στο σκοτάδι πάλι θα ζω,
και δε θα μου φέρει ο νοτιάς
τις παρουσίες που μου χρωστάς...

Απόψε σε γη και ουρανό
θα ψάξω πάλι να σε βρω,
με λόγια που καίνε το μυαλό
τι νιώθω θα σου πω.

Με σκοτώνει που δεν είσαι εδώ,
που δεν έρχεσαι τόσο καιρό,
την ψυχή μου με σιωπές πολεμάς,
πώς περνάω ποτέ δε ρωτάς...

Με σκοτώνει που δε ζούμε μαζί,
που προτίμησες άλλη ζωή,
την αγάπη έχεις μάθει να καις,
με ευαίσθητες παίζεις καρδιές...

Απόψε μου λείπεις και έχω βγει
δίχως ομπρέλα στη βροχή.
Δε θέλω που θέλω να σε δω,
έχω αγάπη, έχω θυμό...