Και χθες το βράδυ έμεινα στην κάμαρα μονάχος
έκατσα συλλογίστηκα, έκλαψα και χτυπήθηκα
όπως χτυπιέται αλύπητα της θάλασσας ο βράχος.

Αυτή η νύχτα που πέρασε,
πολλούς καημούς με κέρασε.

Μου ήρθανε στη σκέψη μου όλα τα περασμένα
κι όπως μιλούσα μόνος μου, δυνάμωνε ο πόνος μου
και στην ψυχή μου ήτανε όλα σκοτεινιασμένα.

Αυτή η νύχτα που πέρασε
πολλούς καημούς με κέρασε.

Το πληγωμένο στήθος μου σαΐτες το χτυπούνε
κι όπως μονάχος μου γυρνώ, αναστενάζω και πονώ
και λέω τα φαρμάκια μου άλλοι να μην τα πιούνε.

Αυτή η νύχτα που πέρασε
πολλούς καημούς με κέρασε.