Τι κι αν τα σκοτεινά μονοπάτια μας φαίνονταν πάντοτε πιο φωτεινά .
Τώρα η πλάκα γυρνάει και μας ζητάει πίσω τα ένοχα χαμόγελα .
Αυτό που σε έκανε να γελάς θα σε κάνει να κλάψεις.
Το αίμα θα είναι πάντα το κρατούμενο.
Ποιος έχει το περισσότερο αίμα .
Κανείς δε θέλει να χάσει το αίμα .
Το αίμα νίκησε το σπέρμα .
Νίκησε το σάλιο και το φιλί.
Όλα για το αίμα .
Τίποτα για το δέρμα ;
Τίποτα για το στήθος που ακόμα φουσκώνει;
Τίποτα για το λείο μουνάκι που παρέλυσε στην αναμονή;
Τίποτα για όλα αυτά τα υπέροχα καυλιά που πεθαίνουν από την πείνα;
Τι να ναι η βία ;
Αλήθεια ποιος χέστηκε για τα θεία ;
Το θέμα σήμερα είναι «άραγε τι να ναι η βία;».
Είναι σωστό που κάθε δέκα λεπτά ονειρεύομαι να σκοτώσω;
Είναι σωστό που στα όνειρα μου είμαι ήδη επικηρυγμένος .
Στα όνειρα μου οι βόμβες είναι γλυκιές και κάνουν πάντα τη δουλειά τους.
Τα μαχαίρια κόβουν τα πάντα στα δυο.
Κρατάω το ένα κομμάτι για τη συλλογή μου και το άλλο , το σκάρτο το πετάω στην ιστορία .
Της αφήνω τα αποφάγια των πράξεων και την κάνω βαρετή.
Είσαι τόσο βαρετή μωρό μου χωρίς τα χάδια των συντρόφων σου.
Που πήγαν όλα εκείνα τα αγόρια που πέθαιναν στα πόδια σου;
Που πήγαν οι μεγάλες αρρώστιες που σε περιέβαλλαν;
Δε σε αγαπάει ο Θεός ιστορία .
Ως πότε εμείς οι άθεοι θα μιλάμε για αυτόν αντί να μιλάμε για ωραίες ταινίες, παγωμένα κοκτέιλ, φιλιά στα ηλιοβασιλέματα .
Θέλω όταν γαμάω να σταματήσω να βλέπω το πρόσωπο του Θεού.
Και έτσι όπως το λέω αυτό πραγματικά το εύχομαι .
Πια μου αρέσει μόνο να διαβάζω για αυτό και δεν το κάνω ποτέ.
Δεν κάνω τίποτα που να μου αρέσει .
Μην τυχόν και νιώσω ελπίδα .
Μην τυχόν και αποφύγω τις ενοχές και τις τύψεις.
Ακούστε με που σας λέω.
Σε λίγο θα μιλάμε για εξαφανίσεις.
Θα χάνονται άνθρωποι από δίπλα μας.
Σε λίγο θα μιλάμε για σκελετούς στις υπόγειες σήραγγες του μετρό.
Θα μιλάμε για γεννητικά όργανα δεμένα ψηλά στα δέντρα κομμένα από εξωγήινο κυνηγό της αθωότητας μας.
Γιατί αυτοί οι φασίστες μας πιέζουν στον λαιμό.
Τώρα αυτό θα ναι για πάντα .
Και να περάσει θα ξέρεις ό,τι υπήρξε .
Ποτέ ξανά δε θα νιώσω αγάπη για τον διπλανό μου.
Τι μαλακίες είναι αυτές επιτέλους;
Τι μαλακίες είναι αυτές που λένε για την αγάπη;
Δε θα μπορέσουμε ποτέ ξανά να απολαύσουμε μια παιδική ταινία από τα νιάτα μας.
Δε θα μπορέσουμε ποτέ ξανά να τηλεμεταφερθούμε στο πρώτο μας φιλί και να μας φανταστούμε να παίζουμε κρυφτό στην κολόνα της γειτονιάς μας.
Τώρα το σκοτάδι απλώνεται και βιάζει και τις αναμνήσεις μας.
Δε μου επιτρέπουν πια να κυκλοφορώ γυμνός στο ίδιο μου το διαμέρισμα
Από τους γείτονες μου εισβάλλουν πια μόνο μυρωδιές .
Περιμένω την στιγμή που θα μυρίσω το πτώμα τους.
Περιμένω να δω σε κάποιο νεαρό κορίτσι το πρόσωπο της φίλης μου που κρεμάστηκε στα 17 της .
Περιμένω έναν άγγελο να εμφανιστεί μπροστά μου έξω από τα Mcdonalds στο Σύνταγμα και να μου πει ό,τι οι γονείς μου δε θα πεθάνουν ποτέ .
Και να σταματήσω να ανησυχώ.
Να σταματήσω να ανησυχώ και να μην φοβάμαι .
Πέρασε εκείνη η μπόρα .
Δε χάθηκα τελικά .
Δε με έκλεψαν κακοί άνθρωποι.
Είμαι δίπλα σε αγαπημένα μου πρόσωπα που θα με υπερασπιστούνε απέναντι στους φόβους μου ακόμα και όταν ζωντανέψουν.
Όταν πέφτω στο κρεβάτι θα νιώθω ήρεμος και δε θα χρειάζεται να κάνω τις καταραμένες ρουτίνες μου που τόσο πια με κουράζουν.
Οι ρουτίνες μου. Για τα πάντα .Για τα πάντα οι ρουτίνες μου.
Αλλιώς όλα θα ναι νεκρά .
Ποτέ αναστημένα .
Ανάσταση δεν υπάρχει σαλιωμένε.
Αν δεν έχει ήλιο γιατί να σταματήσεις να τρέχεις.
Δεν υπάρχει ωραία θέα για να σε φιλήσω.
Δεν έχουμε πια χείλη.
Τα πουλήσαμε στον αφέντη για λίγο ρύζι.
Οι μοναδικοί μετανάστες είναι πια οι νεκροί που έφτασαν στα σώματα μας και μέσα από εμάς συνεχίζουν να ζουν.
Και θα υποστούν όλες μας τις συνήθειες.
Τι μαθαίνεις από τα πνεύματα .
Τι σοφία έχουν τα φαντάσματα .
Κανείς δεν ξέρει ποια ποιος είναι και πόσους έχει μέσα του.
Τα δάχτυλα μου δεν προλαβαίνουν να γράφουν.
Το μυαλό μου δεν προλαβαίνει να σκέφτεται.
Αυτή η μεταλλική γεύση στο στόμα μου μπορεί να είναι τρία πράγματα .
Ο Χριστός η Παναγιά και το Άγιο Πνεύμα .
Αποφάσισαν να τελειώσουν μέσα μου.
Είναι τόσο αστείο να φοβάσαι τα θεία και όμως ποιος έχει τη δύναμη να υψώσει το κωλοδάχτυλο του μπροστά στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου και να μην φοβηθεί το κοφτερό του δόρυ.
Και όλοι βυθιζόμαστε στις παιδικές αναμνήσεις και στις μελλοντικές ευχές για να νιώσουμε κάτι άλλο.
Κάτι που μας λείπει από το τώρα .
Αυτό το κάτι ρε γαμώτο θα λείπει πάντα από το τώρα .
Γιατί το τώρα είναι απλά μια κρίση πανικού στην πλάτη μας .
Και μέσα μας έχουν αρχίσει να κατοικούν άλλοι.
Η πόρτα μου χτυπάει. Η πόρτα μου σπάει.
Πάλι κλέφτης. Πείραγμα ή κέρασμα .
Να δούμε αν έχει όπλο.
Εγώ πια έχω όπλο.
Για να προστατεύω το μέλλον μου.
Ένα σημείο στον χρόνο που θα είμαι καλύτερος.
Που θα είμαι απαραίτητος σε κάποιον.
Ίσως σε μια γυναίκα και ένα παιδί.
Τώρα τα γατιά νιαουρίζουν.
Δε σταματάνε να νιαουρίζουν και να ρουφάνε γάλα .
Θέλουνε και άλλο γάλα .
Κι άλλο γάλα .
Μια κρυφή μεραρχία δημιουργείται με το πέρασμα των χρόνων.
Είναι τα παιδιά που συλλήφθηκαν στις μάχες.
Τα παιδιά των βιασμών.
Έχουν όλα τέσσερα μάτια που βλέπουν μόνο μέσα τους.
Τον εγκέφαλο, την γλώσσα και τα δόντια .
Βλέπουν την τροφή να μασιέται και την σκέψη και τον πόνο να προκαλεί εσωτερικό μποτιλιάρισμα .
Αυτά τα παιδιά δε θα μπορέσουν να αγαπήσουν ποτέ.
Έχουν την καρδιά κάτω από το πέος ανάμεσα από τα δύο αρχίδια και με κάθε χτύπο προκαλείται στιγμιαία έκκριση από το πουτσοκέφαλο.
Τα μπαλκόνια δεν μας κρατάνε πια .
Δεν είναι πια σταθερά και μεγάλα .
Ας ξαναδούμε για μια τελευταία φορά τις αγαπημένες μας ταινίες.
Ας ξανακούσουμε το Dirt των Alice in Chains.
Το μοναδικό που έχουμε να περιμένουμε είναι ο θάνατος των αγαπημένων μας προσώπων.
Εγώ περιμένω και τις μεταλλάξεις .
Και την χρονομηχανή.
Και να χα μόνο την χρονομηχανή.
Να γύρναγα και να λεγα ναι σε όλα τα όχι που είπα τότε .
Να γυρνούσα σαν σκιά για να έβλεπα τι λένε πίσω από την πλάτη μου και να κοιτάω τον κώλο μου.
Τον υπέροχο κώλο μου ποτέ δεν τον χάρηκα εγώ.
Να κλειστώ σε ένα γυναικείο μπάνιο και να απολαμβάνω τις μυρωδιές .
Την περίοδο, τις μακριές κλανιές που μπλέκονται με τα πυρηνικά αρώματα .
Να γλύφω τα κραγιόν από τα χαρτομάντιλα και να μασάω τα μουλιασμένα κιλοτάκια .
Και πάνω απ’ ολα να ακούω τις γκρίνιες και να ψάχνω για μυστικά σε ροζ τσάντες.
Είναι η μυρωδιά του αίματος αυτό που μας έχει τρελάνει.
Το αίμα θα ορμήσει στις λεωφόρους .
Θα καθαρίσει τους δρόμους από σκατά , περιοδικά , εισιτήρια λεωφορείων, καμμένα σπίρτα .
Φτιάξτε μια πανοπλία πριν βγειτε έξω.
Δε θα μου λείψει τίποτα περισσότερο από την ελευθερία του να κλαίω.
Δε θα μου λείψει τίποτα περισσότερο από τον ενθουσιασμό της τέχνης του να νιώθεις.
Μας αρέσει να κλαίμε ρε ναι.
Ποιο είναι το πρόβλημα σας σκατόψυχοι σκατόψυχροι;
Και αν δεν έχω κάποιον δίπλα μου να με παίρνει αγκαλιά παίρνω εγώ τον εαυτό μου και του λέω οτι θα τον αγαπάω για πάντα .
Βράδυ.
Άλλη μια μέρα ελεύθερος.
Ή απλά με συμπονάνε και δε μου λένε την αλήθεια για την κατάσταση μου.
Όταν με αποθανατίζουν φαίνομαι πιο τρελός από ό,τι είμαι.
Όταν σκέφτομαι τον εαυτό μου φαίνομαι πιο λογικός από ό,τι είμαι.