Τα δικά μου δειλινά έχουν το δικό σου χρώμα.
Έχεις φύγει μακριά και όμως είσαι εδώ ακόμα.
Τι και να ζούμε χωριστά, ίδια νύχτα μας σκεπάζει,
Ίδια και η μοναξιά που ματώνει την καρδιά...

Μα πόσο μοιάζουμε λες και ζούμε σε ένα σώμα εμείς οι δυο.
Μα πόσο μοιάζουμε λες και είσαι εσύ το άλλο μου μισό.

Χωρίς αγάπη είναι άδεια η ζωή
Και εμείς, καρδιά μου, κάπου έχουμε χαθεί.
Είμαστε μόνοι στο κενό,
φεγγάρια δίχως ουρανό
εμείς οι δυο!

Η δική μου αγκαλιά άδεια πόλη γκρεμισμένη,
Η δική σου η ζωή δίχως χάδι και φιλί...