Σ’ ακούω να μιλάς,
κι ανασαίνω αέρα,
σε κοιτάω να γελάς,
και αρχίζει η μέρα,
και θα πας στη δουλειά,
και θα με ξεχάσεις,
λίγες ώρες μακριά,
φτάνουν να με χάσεις.

Θα σε πάρω ξανά,
δε θα έχεις πάλι χρόνο,
θα μιλάς βιαστικά,
θα μου πεις, σ’ αγαπάω μόνο.

Θα γυρίσεις αργά,
θα μου πεις τα νέα,
τόσα χρόνια μετά,
κι εσύ πάντα ωραία,
τελευταία αγκαλιά,
είσαι κουρασμένη,
το κορμί σου διψά,
μα δε προλαβαίνει .