Θυμάμαι όταν σε γνώρισα Μαίρη,
πρέπει να ήμουνα 19,
στην Αμοργό εκείνο το καλοκαίρι,
ήσουνα Μαίρη γαμώ τα μουνιά.

Θυμάμαι όταν σε γνώρισα Μαίρη,
πρέπει να ήσουνα 18,
και τα μαλλιά σου ανεμίζαν στο αγέρι,
μου έκανες κλικ από το πρώτο λεπτό.

Θυμάμαι ακόμα την ομπρέλα σου,
την καλοκαιρινή φανέλα σου,
την σαγιονάρα με το δίχαλο,
και εκείνο το μακροβούτι που έκανες μωρό μου,
και στούκαρες σε ύφαλο.

Και δεν ξεχνάω την τρύπια την ψάθα,
που μου είχε κάνει τον κώλο μουνί,
τον αχινό να τρυπάει πατούσα,
και εγώ να λύνω σκανδιναβικά.

Το λερωμένο μαγιό δεν ξεχνάω,
ούτε τον ξέμπαρκο χίπη τον Τζον,
την εμπριμέ την πετσέτα στην άμμο,
και τα κωλόπαιδα των διπλανών.

Θυμάμαι ακόμα την ομπρέλα σου,
την καλοκαιρινή φανέλα σου,
την σαγιονάρα με το δίχαλο,
και εκείνο το μακροβούτι που έκανες μωρό μου,
και στούκαρες σε ύφαλο.