Ζαλισμένος
ξαπλώνεις στο πράσινο τους λιβάδι
ξέρεις πως όλοι είναι λάθος
ξέρεις πως δε θα σου περάσει ως το βράδυ

Δεν έχεις κάτι να κάνεις
και αν είχες θα το είχες πια ξεχάσει
τίποτα δε σε νοιάζει
όταν ο Ιούνης πλησιάζει

Τα πρώτα φασόλια του Ιούνη

Πωρωμένος
με τις ώρες κάθεσαι κοντά τους
ξέρεις αυτά δε θα σ’ αφήσουν
τουλάχιστον όχι μέχρι να έρθει η σειρά τους

Απέραντα λιβάδια από νεκρούς ανθρώπους
στέκονται όρθιοι, περήφανοι, θαυμάζουν το ερείπιο τους
στεγνοί, αφυδατωμένοι, νεκροί, υπνωτισμένοι
γαμημένοι