Από μικρούλης άρεσα σε όλες τις χοντρές
τα μάγουλά μου ζύμωναν σαν να’ τανε κεφτές.
Οι θείες μου οι τεράστιες μου όρμαγαν στην κούνια
και έντρομος τις έβλεπα σαν άπληστα γουρούνια.

Τα παιδικά τα τραύματα δεν έμελλαν να σβήσουν
μ’ ακόμα τρισχειρότερα μου έμελλε ν’ αρχίσουν.
Στη τρυφερή μου κ’ εύθραυστη, ανέμελη εφηβεία
ένας εφιάλτης ζωντανός, εισέβαλλε με βία.

Ένας Σουγκλάκος θηλυκός σε σώμα Καχιασβίλι
στο μέγεθος του μόμπυ ντικ και με σαρκώδη χείλη.

Η χοντρή με γουστάρει και τα χεριά απλώνει
θα χαθώ σ’ ένα σώμα σ’ ένα σώμα μπαλόνι.
Η χοντρή με γουστάρει και τα χεριά απλώνει
κώλος ωκεανός και βυζιά σαν μπαλκόνι.

Σε κάθε της πατημασιά τα ρίχτερ ήταν δέκα
πότε μου δεν αντίκρισα ξανά τέτοια γυναίκα.
Σε χειμερία έπεφτε Σεπτέμβρη με Απρίλιο
και σαν καθόταν όρθια μου έκρυβε τον ήλιο.

Μα απ’ τον κόσμο ολόκληρο να ερωτευτεί εμένα
ποιος να με καταράστηκε στης μάνας μου τη γεννά.
Γιατί να στείλει ο θεός σε μας μια τέτοια μάστιγα
που όταν πάει να ζυγιστεί την βάζουνε σε πλάστιγγα.

Θα μάθεις να με αγαπάς μου λέει και με φιλάει
και τη ζωή από μέσα μου τη νιώθω να γλιστράει.

Η χοντρή με γουστάρει και τα χεριά απλώνει
θα χαθώ σ’ ένα σώμα σ’ ένα σώμα μπαλόνι.
Η χοντρή με γουστάρει και τα χεριά απλώνει
κώλος ωκεανός και βυζιά σαν μπαλκόνι.