Δε φοβάμαι να πιστέψω, δε φοβάμαι ν’ αγαπώ,
δεν φοβάμαι το σκοτάδι, δε φοβάμαι τον Θεό.
Δε φοβάμαι τους ανθρώπους, δε φοβάμαι τα σκυλιά
δεν φοβάμαι τ’ αεροπλάνα, δε φοβάμαι τη δουλειά.

Δε φοβάμαι την αλήθεια, δε φοβάμαι τους γιατρούς,
τα φαντάσματα τις νύχτες, τα φρικιά και τους τρελούς.
Δε φοβάμαι την σκιά μου, δε φοβάμαι τη ζωή
δε με νοιάζει να υποφέρω φτάνει να 'μαστε μαζί...

Φοβάμαι μόνο μη σε χάσω, μωρό μου,
μη σε χάσω και χαθώ κι εγώ.
Φοβάμαι μόνο μη σε χάσω, μωρό μου,
μη σε κλέψουν ένα βράδυ σαν κι αυτό.
Φοβάμαι μόνο μη σε χάσω, μωρό μου,
μη σε χάσω και χαθώ κι εγώ.
Φοβάμαι μόνο μη σε χάσω, μωρό μου,
μην ξυπνήσω και δεν είσαι εδώ...

Δε με νοιάζει αν θα πεινάσω, αν μου πέσουν τα μαλλιά,
δε με νοιάζει πού πηγαίνω, τι θα πει η γειτονιά.
Δε με νοιάζει που ο κόσμος μάλλον θα καταστραφεί
η απώλεια η δική σου με τρομάζει πιο πολύ.

Τον χειρότερο εφιάλτη δε με νοιάζει αν θα δω,
ο δικός μου εφιάλτης είναι χώρια σου να ζω
κι ας μη μ’ αγαπάς στ’ αλήθεια κι ας μου ξύνεις την πληγή,
δεν υπάρχει ισορροπία όσο υπάρχει ηδονή.

Με νοιάζει μόνο μη σε χάσω, μωρό μου,
μην σε χάσω ξαφνικά.
Με νοιάζει μόνο μη μου φύγεις, μωρό μου,
μην σε πάρουν από μένα μακριά.

Άλλοι τρέμουν το σαπούνι, άλλοι τρέμουν το νερό
τίποτα δε με φοβίζει όταν βρίσκεσαι εδώ.
Έλα πλύνε μου τα μάτια με το δάκρυ σου ξανά,
ένωσε όλα τα κομμάτια στην σπασμένη μου καρδιά...