Πού είναι η Άνοιξή σου, η μετάλλαξή σου, η διπλή ζωή σου,
πάντα μένεις ίδια, τρομαγμένα φίδια, τρέχουνε μαζί σου.
Θέλω να σε φτάσω, θέλω να σε πιάσω, κοίτα λίγο πίσω.
Είμαι στο κατόπι, κουρασμένο ζόμπι, πώς να σ’ αγαπήσω.
Πού θες να μας φτάσεις, η ντροπή της πλάσης, απάτη ξεφτίλα,
το καταλαβαίνεις από τη μαυρίλα ότι έχω γεννηθει στην -

Αθήνα, έχεις τα παιδιά σου στην πείνα,
δεν τα προστατευεις καθόλου, Αθήνα.
Ποδοπατάς τα όνειρά μας, ρουφάς την καρδιά μας.
Μας διώχνεις, Αθήνα.

Τι σου `χουμε κάνει, μέσα στο καζάνι, δε μας έχεις έννοια
γιατί δε σε νοιάζει, κάνε μου ένα νάζι, είμαστε οικογένεια.
Ψάχνω τη ματιά σου, είμαστε παιδιά σου, μη κρατάς κακία,
άντε βρες μια λύση, έχουμε κολλήσει, δώσε σημασία.
Αστ’ το παρελθόν σου, βγάλε το κραγιόν σου, πέτα την πιπίλα,
κοίτα τη μιζέρια, κοίτα τη μαυρίλα και αντε ξεκουνήσου -

Αθήνα, έχεις τα παιδιά σου στην πείνα,
δεν τα προστατεύεις καθόλου, Αθήνα.
Ποδοπατάς τα όνειρά μας, ρουφάς την καρδιά μας.
Μας διώχνεις, Αθήνα.

Come up to meet you
tell you I'm sorry,
you don't know how lovely you are.
I had to find you
tell you I need you
tell you I set you apart.

Tell me your secrets
and ask me your questions,
oh let's go back to the start.
Running in circles; coming up tails
heads on a silence apart.

Αθήνα, έχεις τα παιδιά σου στην πείνα,
δεν τα προστατεύεις καθόλου, Αθήνα.