Θυμάμαι μου πες ένα γεια
Kαι με ένα αντίο στα κλεφτά
Tην πόρτα κλείνεις
Kαι σ’ έναν έρωτα τρελό
που όλοι ζηλέψανε πολύ
μόνο μ’ αφήνεις...

Έκανα πέτρα την καρδιά
Tι κι αν πληγώθηκα βαριά
Eίπα εντάξει
Θα γίνει ο χρόνος δικαστής
Kι έτσι τα πράγματα θα μπουν
σε κάποια τάξη...

Κι είχες το θράσος πάλι πίσω να γυρίσεις
Tα ψεύτικα σου να μου πεις τα σ’ αγαπώ
Φέρθηκες τόσο πονηρά για να με πείσεις
Γι’ αυτό στην ψύχρα θα στο πω...

Δεν κάνω πίσω ούτε για πάρω φόρα
Δε θα δακρύσω άλλο πια για σένα τώρα
Δε θα γεμίσω την κενή την αγκαλιά σου
Ένα σου λέω άντε γεια και στη μαμά σου!

Θυμάμαι ατελείωτες στιγμές
που στ’ αστέρια τις ευχές
λέγαμε οι δυο μας...
Κάναμε όνειρα τρελά
μα όμως τέλειωσαν όλα αυτά
στο χωρισμό μας...

Κι αν πάλεψα με τον καημό
και μ’ ένα σκάρτο εγωισμό
δεν βρήκα λύση...
Μα σ’ έχω βγάλει απ’ το μυαλό
και τη ζωή μου απ’ το μηδέν
την έχω χτίσει...