Σου το `πα θα `μαι ο φίλος σου,
εντάξει παίζω και τον εραστή
μα δεν μ’ αρέσει ο τρόπος σου,
ο ρόλος που ζητάς με επιμονή:
Γόησσα του χθες με μακιγιάζ πυκνό,
ύφος βαρεμένο, ειρωνικό.

Το βλέμμα σου απόμακρο,
τα χείλη σου δυο κόκκινα οχυρά
που αν τύχει και ξυπνήσουνε,
κανένας δε γλιτώνει τα πυρά.
Πλέκεις μ’ επιμέλεια τον ιστό,
κάποιος θα πιαστεί, μα όχι εγώ.

Άκου εδώ μωρό μου: Δε σ’ αγαπώ.
Τ’ άκουσες μικρό μου; Πως να σου το πω;
Άκου εδώ μωρό μου: Δεν είμαι φελλός.
Τ’ άκουσες μικρό μου; Εγώ τελειώνω αλλιώς.

Το μέλλον σου ονειρεύεσαι
ανάμεσα σε στήλες κοσμικών.
Την όψη σου ερωτεύεσαι
με κομπλιμέντα κρύων καθρεφτών.
Δάγκωσες το δόλωμα γερά.
Είπα να βοηθήσω, μα είναι αργά.

Βαρέθηκα τις πλάνες σου,
τις ψεύτικες μικρές σου ενοχές.
Συνέχισε το δρόμο σου
χαμένη στων χαμένων τις τροχιές.
Ήρθε η στιγμή, εδώ σ’ αφήνω.
Παίρνεις πιο πολλά απ’ όσα δίνω.

Άκου εδώ μωρό μου: Δε σ’ αγαπώ.
Τ’ άκουσες μικρό μου; Πως να σου το πω;
Άκου εδώ μωρό μου: Δεν είμαι φελλός.
Τ’ άκουσες μικρό μου; Εγώ τελειώνω αλλιώς.