Άδεια πολιτεία, μεσάνυχτα και κάτι,
φώτα κουρασμένα, πριν λίγο ήταν γιορτή,
δρόμοι με σκουπίδια, αφίσες να γελάνε,
συνθήματα στους τοίχους και μια ψιλή βροχή.

Άδεια πολιτεία, τ’ άστρα δε σε βλέπουν,
σε βρίσκω μέσ’ στους στίχους που έχουν ξεχαστεί,
άδεια μου Αθήνα, υπάρχεις στο Θησείο,
χάμένη μέσ’ στο κρύο, στην όξινη βροχή.

Χορεύουν στο σκοτάδι άνθρωποι κουρασμένοι,
πρόωρα γερασμένοι, παράνομα κλειστοί,
για πάθος διψασμένοι, παράφορα εξαντλούνται,
πλήθος οι παραβάτες, ασπρόμαυρη η ζωή.

Άδεια πολιτεία, μεσάνυχτα και κάτι,
φώτα τρεμοσβήνουν, πριν λίγο ήταν γιορτή,
παράξενη ησυχία, απόηχος μιας μάχης,
κύμα της αυταπάτης μικρής αναλαμπής.

Χορεύουν στο σκοτάδι άνθρωποι κουρασμένοι,
πρόωρα γερασμένοι, παράνομα κλειστοί,
για πάθος διψασμένοι, παράφορα εξαντλούνται,
πλήθος οι παραβάτες, ασπρόμαυρη η ζωή.