Όταν ξεκίνησα να τραγουδώ
δεν ήξερα τ’ ακκόρντα ούτε τον σκοπό,
ένα καραβάκι κόντρα στον καιρό,
τραίνο που χορεύει δίχως οδηγό,
κι εσύ μου λες να φύγουμ’ από `δώ,
να ταξιδέψουμε σε άλλον ουρανό.

Μα είναι κάτι νύχτες που στα FM γυρνώ,
τον ήχο της καρδιάς μου ξανά να αισθανθώ,
ψάχνω ένα λιμάνι σε άστατο καιρό,
βυθίζομαι στη σκέψη μου μήπως σε ξαναδώ.

Ακούω το τραγούδι μου και φεύγω στα παλιά,
στο Μάνο και στους Stones, στα Μπλουζ, στα Ινδικά,
βαφτίζω τα όνειρά μου με χρώματα απαλά,
κρατάω σαν σημαία τη θρυλική γενιά,
κι εσύ μου λες να φύγουμ’ από `δώ,
να ταξιδέψουμε σε άλλον ουρανό.

Μα είναι κάτι νύχτες που στα FM γυρνώ,
τον ήχο της καρδιάς μου ξανά να αισθανθώ,
ψάχνω ένα λιμάνι σε άστατο καιρό,
βυθίζομαι στη σκέψη μου μήπως σε ξαναδώ.