Δίχως τα δικά σου χάδια πώς να ζήσω, πες μου, πώς
είν’ ατέλειωτα τα βράδια και μεγάλος ο καημός,
χρόνια έχω συνηθίσει τα δικά σου τα φιλιά,
τώρα ποιος θα σ’ αγαπήσει, ποιος θα σ’ έχει αγκαλιά.

Γύρνα ξανά σ’ εμένα, είσαι στις φλέβες μου αίμα,
γύρνα ξανά σ’ εμένα, δεν ζω χωρίς εσένα.

Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι πια δεν μ’ αγαπάς
και μου φαίνεται σαν ψέμα άλλά χείλη πως φιλάς,
χρόνια έχω συνηθίσει τα δικά σου τα φιλιά,
τώρα ποιος θα σ’ αγαπήσει, ποιος θα σ’ έχει αγκαλιά.

Γύρνα ξανά σ’ εμένα, είσαι στις φλέβες μου αίμα,
γύρνα ξανά σ’ εμένα, δεν ζω χωρίς εσένα. ( χ5 )