Του τραγουδιού μου η αφορμή
ήσουνα πάλι εσύ,
τα δυο σου μάτια, οι θάλασσες,
το στόμα σου, η βροχή.

Βαρκούλα η καρδούλα μου,
κουπιά η αγκαλιά σου,
βοριάς είναι η ανάσα σου,
η αγάπη, τα νησιά σου.

Παίρνω τα ρούχα τα ζεστά,
πυξίδες και σκοινιά,
χρόνια στις θάλασσες γυρνώ,
έχω γεράσει πια.

Καρδιά μου, εσύ, κι ανάσα μου,
στείλε με στα νησιά σου,
βάλε φωτιά στη βάρκα μου
και κράτα με κοντά σου.

Κι όταν, καρδιά μου, κουραστείς
και θέλεις να βρεθείς
μές’ στου πελάγου το νερό,
βάρκα θα γίνω εγώ.

Πανιά θα `ναι η καρδούλα μου,
κουπιά η αγκαλιά μου,
βοριάς θα `ναι η ανάσα μου
κι εσύ, βασίλισσά μου.