Οι χαρούμενες μέρες θα `ρθουν,
θα κυματίζουν στα καράβια οι σημαίες,
σαν μικρά παιδιά θα χαιρετούν
τις θλιμμένες που φεύγουνε μέρες.

Ένα μεσημέρι θα σταθούν
σαν ανοιξιάτικες κοπέλες
που το ψάθινο καπέλο τους φορούν
καθώς ξαπλώνουν πλαι σε ριγέ ομπρέλες.

Οι χαρούμενες μέρες θα `ρθουν
μα κι αν δεν έρθουν πια δε με πειράζει.
Όσο τις περιμένω, όρθιο με κρατούν
κι όταν τις ζήσω πια δε θα με νοιάζει...

Οι χαρούμενες μέρες θα ρθουν
σαν γλάροι γύρω απ’ το καράβι
ξαφνικά απ’ την άκρη της ακτής
θα δω το φως του στον ορίζοντα ν’ ανάβει

Οι χαρούμενες μέρες θα `ρθουν
μα κι αν δεν έρθουν πια δε με πειράζει.
Όσο τις περιμένω όρθιο με κρατούν
κι όταν τις ζήσω πια δε θα με νοιάζει...

Οι χαρούμενες μέρες θα `ρθουν
γλάροι που πετούν καθώς χαράζει
κι ενώ το πλοίο περιμένω της γραμμής
βλέπω το φως του στον ορίζοντα ν’ ανάβει.