Κάθε πρωί στις έξι
η μέρα πριν να φέξει,
στα όμορφα φτωχόσπιτα
χτυπά το ξυπνητήρι
και τις κοπέλς τις ξυπνά
να παν για τ’ αργαστήρι.

Ξύπνα κοπέλα μου γλυκιά,
χτυπά το ξυπνητήρι.
Ξύπνα κοπέλα μου γλυκιά
να πας γισ τ’ αργαστήρι.
Σήκω να πας για τη δουλειά,
σε περιμένουν τ’ αργαλιά.

Ξύπνα γλυκιά κοπέλα,
τραγούδα, χαμογέλα.
Το ξυπνητήρι την ξυπνά,
πλένει το πρόσωπό της
και ξεκινά για τη δουλειά,
το μετοκάματό της.

Την κάνω στ’ αργαστήρι
λες κι’ ήταν πανηγύρι.
Χαρά, τραγούδια και δουλειά,
κοπέλες στην αράδα
κι’ ακομπανιάραν τ’ αργαλιά
στη ζήση, στην καντάδα.