Ξημέρωσε και πάλι
και άδειο το μπουκάλι σαν την καρδιά μου.
Με ζώνουνε τα φίδια,
δεν είναι για παιχνίδια η μοναξιά μου.

Κάπου χαθήκαμε κι οι δυο μας
απ’ τον τρελό εγωισμό μας.
Κάπου χαθήκαμε, μα όμως
πάντα υπάρχει ένας δρόμος.
Κάπου χαθήκαμε, κάπου χαθήκαμε.

Φυσάει ένας αέρας
στο χάραμα της μέρας που με ζαλίζει.
Κι οι δυο μας μάλλον φταίμε,
ακόμα αναρωτιέμαι τι μας χωρίζει.

Κάπου χαθήκαμε κι οι δυο μας
απ’ τον τρελό εγωισμό μας.
Κάπου χαθήκαμε, μα όμως
πάντα υπάρχει ένας δρόμος.
Κάπου χαθήκαμε, κάπου χαθήκαμε.