Έσύ τ’ έμόν το άκριβόν,
εσύ τ’ έμόν το έναν,
οντες νοΐζω*(1) έρχεσαι,
έρται παγών’ το αίμα μ'.

Έσύ τ’ έμόν ή θάλασσα,
ντό πάγ'ν κ’ έρχουν παπόρια,
άν θέλτς φέρ'νε με τη χαράν,
άν θέλτς φέρ'νε με ζόρια.

Έσύ άμάραντον τσιτσάκ
κί χάται έμορφία σ',
φοοϋμαι θ’ όμματιάζ'νε σε
τσή χώρας τα κουρφίας*(2).

Ρεφρέν

Άνοιξη μ’ καί τσιτσάκι μ'
παρχαρί* `μανουσάκι*(4) μ',
μάλαμαν καί χρυσόν -ι,
έναν καί μαναχόν -ι.