Τη τεζή το χαρουμίν
τσακούτ’ σην κυλιστέραν
εγώ τίναν αγαπώ
κανάν άλλ'τσαν `κι τερώ

Τη λουράς ι-μ’ το τελίν
νύφε φέρεν το μέλιν
να πάγω σην τυργόνα μ'
επαίρει `μεν το σέλιν

Το μαχαίρι `μ σίδερον
'κ’ είδα `σεν εσήμερον
για δώσ’ μεν έναν νερόν
ας κείμαι-ν ούσταν μερών

Ατατί α τατίρα
έφαε `μεν η φτείρα
έκλωστα σον ήλον
έφαε `μεν ο ψύλλον