Να `χεις φτερά είναι απ’ όλα πιο καλό κι ωραίο.

Ας πούμε, αν είχε κάποιος από σας φτερά
και πείνασε ή βαρέθηκε των τραγωδών τα χορικά
πετάγεται στο σπίτι του κι αφού καλοχορτάσει,
πάλι πετώντας έρχεται και κάθεται στη θέση του.

Μήτε κανέναν φουκαρά τον έπιασε φαγούρα
δε θα τα κάνει απάνω του, παρά πετάει, πετάει ψηλά
τσερλοπορδίζει κι αλαφρύς ξαναπετάει στη θέση του.

Κι αν τύχει κάποιος μ’ αλλουνού γυναίκα να τραβιέται
και βλέπει στο βουλευτικό τον άντρα της στο βήμα να μιλεί
κάνει φτερά, στα πεταχτά τηνε σφιχταγκαλιάζει
και πάλι ελαφροφτέρουγος ξανάρχεται στη θέση του.

Ε, δεν αξίζει απάνω απ’ όλα να `σαι φτερωτός;