Δε μου λες πόσο πολύ με θες
ν’ αρχίσει το έργο
Δεν το λες, γελάς, θυμώνεις, κλαις
ανάβεις πυρκαγιές και σβήνεις

Πες μου ναι, να πεις μονάχα ναι
το περιμένω μια ζωή
Εσύ κι εγώ, μαζί...

Δε μου λες αν θες εσύ κι εγώ
να κολυμπάμε στο ίδιο ποτάμι
Ν’ αγαπάμε ένα μικρό παιδί
κι όταν πονάει να πονάμε μαζί

Λες πολλά μα η ζωή περνά
και θα βρεθούμε αντικριστά
Εσύ κι εγώ, μαζί..

Ακούω το ναι μακριά
κάπου σαν να `ρχεται στο φως
και το μικρό παιδί παρακολουθεί

Πες το ναι, ήρθε ξανά η στιγμή
για μια βουτιά πολύ βαθια μες την αλήθεια
μια βουτιά βαθιά στο παρελθόν
στο μέλλον, στο καινούργιο παρόν

Πες μου ναι, να πεις μονάχα ναι
το περιμένω μια ζωή
Εσύ κι εγώ, μαζί...