Κρύες καρδιές παγωμένες
μόνες ριγούν στα σκοτεινά
σαν ξένες
στου ήλιου τη χαρά.
Μα για να λιώσει ο πάγος
θέλει και λίγη θαλπωρή.
Ο μάγος,
ο έρωτας μπορεί !

Τα μάτια σπίρτα
τα σκοτάδια να γεμίσουνε με φως!
Στον κόσμο ήρθα
και θα φύγω κάποια μέρα σαν καπνός
μ’ αν δεν καείς,
αν δεν καώ μαζί κι εγώ,
ποτέ, κανείς
δε θ’ ακουμπήσει ουρανό.

Χωρίς αγάπη, χειμώνας
θα είναι πάντα η εποχή,
αιώνας
η πιο μικρή στιγμή.
Τι να σου κάνει ο φίλος
αν θες το κρύο να χαθεί;
Ο ήλιος,
ο έρωτας μπορεί !