Τα πάντα αλλάζουν και φοβάμαι
όταν ξαπλώνω και κοιμάμαι
στο πλευρό σου.
Δεν ξέρω αύριο ποιος θα `μαι…
Άραγε πότε ξεμεθάμε;

Τα πάντα αλλάζουν και φοβάμαι.
Τα πάντα αλλάζουν κι είναι, λέει, για καλό σου.

Σταθερά,
για έναν καιρό και μια φορά
θα λένε όλα μας τα παραμύθια.
Σταθερά,
όσο ο καιρός θα προχωρά,
για την κρυμμένη μας χαρά
θα του ζητάμε εχεμύθεια.

Όλα περνούν κι αφήνουν κάτι.
Σαν το πιπέρι και τ’ αλάτι·
κάποια γεύση.
Κανείς δεν ξέρει πού τραβάμε…
Αν θα `χει δρόμο εκεί που πάμε.

Όλοι περνούν το μονοπάτι.
Όλοι περνούν αφού μας έχουνε διαψεύσει.