Πάντα θα ζητώ
τα πρώτα, πρώτα ρήματα
μέσα μου να βρω,
να ρθω στο στόμα να στα δώσω

Χτύποι της καρδιάς
μα πως να μεταφράζονται
πως να εξηγώ, τετράγωνα αυτό που νιώθω.

Πως να την πεις την αγάπη
ψάχνω κι όμως, ψάχνω κι όμως
πάντα περισσεύει κάτι.
Τη διπλώνω, τη στενεύω
και την κλείνω σε παρένθεση
μα χάνω κατά γράμμα!

Δε συγκρίνονται οι λέξεις με το θαύμα
όλο πάω, όλο πάω, όλο πάω προσπαθώ
όλο πάω κι όλο σπάω
λίγο πριν να σου το πω.

Πως να την πεις την αγάπη,
να χα τρόπο, να `χα τρόπο
να στην έδινα σαν χάπι
Να `μουνα γιατρός μεγάλος
να στην έβαζα με ένεση
να νιώθεις ό,τι νιώθω .

Μα δε συγκρίνονται οι λέξεις
με τον πόθο.
'Ολο πά , όλο πάω, όλο πάω, προσπαθώ
όλο πάω κι όλο σπάω λίγο πριν να σου το πω

'Ολο πάω, όλο πάω, πίστεψέ με προσπαθώ
όλο πάω κι όλο σπάω λίγο πριν να σου το πω .

Κι όπως πάω πάντα μπλέκεται η γλώσσα,
κοκκινίζω και σωπαίνω που είχα τόσα,
τόσα δικά μου σα κόπους να σου πω,
μα μια αρχή δε βρίσκω να λυθώ.
Και μένω εδώ!

Πως να την πεις την αγάπη
λέω βρήκα, λέω βρήκα κι όμως πάντα λείπει κάτι.
Σκάω φράσεις φυσαλίδες, προσπαθώ να δώσω έμφαση
μα πέφτω στο κενό τους.
Δε συγκρίνονται οι λέξεις με το φως.
Όλο πάω, όλο πάω, όλο πάω, προσπαθώ
όλο πάω κι όλο σπάω λίγο πριν να σου το πω.
Όλο πάω, όλο πάω πίστεψέ με προσπαθώ
όλο πάω κι όλο σπάω λίγο πριν να σου το πω!