Νύχτες αξημέρωτες,
νύχτες που δε φάνηκαν τ’ αστέρια μας..
Νύχτες που πιέσαμε
σαν ξυράφια στα γυμνά τα χέρια μας..

Νύχτες που μας άφησαν,
άδικα το φως να περιμένουμε..
Νύχτες που μας άφησαν,
χρόνια στο λιμάνι να προσμένουμε,

το πλοίο που δεν έρχεται…

Μεθυσμένα όνειρα,
τάχουμε κρυμμένα σαν ελάττωμα..
Μεθυσμένα όνειρα,
σκορπισμένα σα γυαλιά στο πάτωμα..

Πάνω τους χορεύουμε :
-κόκκινα τα ίχνη που αφήνουμε..
Ματωμένα όνειρα,
βλέπουν όσοι μάταια προσμένουνε,

το πλοίο που δεν έρχεται…