Μια μέρα σαν αυτήν ο κόσμος μου γεννήθηκε,
σαν ηλιος που τα σύννεφα είδε μα δε φοβήθηκε,
Ψηλά στον ουρανό τα δώρα του μου χάρισε,
Και κάτω από τη γη τα μυστικά του σφράγισε.

Πότε θάρθει αυτή η στιγμή
Που δύση και ανατολή, θα ενωθεί
Πότε θάρθει αυτή η στιγμή
Που στου κόσμου τη γιορτή, θάμαι εκεί

Σε τόπο μακρινό που κάποιοι τον φαντάζονται,
με ήρωες που όλοι τους αυτοεξουσιάζονται,
τα τοίχη που σηκώνουν εμείς θα τα γκρεμίζουμε,
τις γέφυρες γκρεμίζουν κι εμείς τις ξαναχτίζουμε.

Πότε θάρθει αυτή η στιγμή
Που δύση και ανατολή, θα ενωθεί
Πότε θάρθει αυτή η στιγμή
Που στου κόσμου τη γιορτή, θάμαι εκεί