Στο πλοίο της γραμμής συνεπιβάτες
και φορτωμένοι με βαριές αποσκευές
στην πόλη του Καβάφη ιχνηλάτες,
γι’ αλλού σαλπάρουμε κι ας μένουμε στο χθες.

Κι αν θάμπωσε η Αλεξάνδρεια στο χρόνο
στην αύρα της σκόνης και της καταχνιάς
με ξεναγείς στο παρελθόν και λιώνω
κοιτώ στο βλέμμα σου το φάρο της φωτιάς.

Ρεφρέν
Μνημεία, αντίκες, βελούδο, μετάξι
κι ο κόσμος μέσα μας έχει αλλάξει.
Της γνώσης ακοίμητα τα πρώτα λυχνάρια
ανάβουν τα φώτα της πόλης τα βράδια.

Γλιστρούσαμε στο εξωτικό παζάρι
στα χίλια χρώματα και στις χρυσές σκιές.
Η πόλη εκλεκτό μαργαριτάρι
και συ το θαύμα στις δικές μου προσευχές.

Μια νοσταλγία πάντα θα μας φέρνει πίσω
και κάθε μαγεία θά 'χει πια χαθεί.
Δεν ξέρω αν ξανά σε συναντήσω
μα η Αλεξάνδρεια θα μας ακολουθεί.


Ρεφρέν
Μνημεία, αντίκες, βελούδο, μετάξι
κι ο κόσμος μέσα μας έχει αλλάξει.
Της γνώσης ακοίμητα τα πρώτα λυχνάρια
ανάβουν τα φώτα της πόλης τα βράδια.