Βαδίζω την οδό της απωλείας
σαν θήραμα που ψάχνει κυνηγό
στον όλεθρο στο βήμα μου οδηγώ
ξωπίσω απ’ τη σκιά της Ιουλίας.

Έβγα στο κυνήγι Ιουλία
πρόθυμη για σένα θα `μαι λεία.
Στόχος σου να γίνω, μα στο τέλος
στη φαρέτρα σου να μείνω βέλος.

Βαδίζω την οδό της αυταπάτης
το βλέμμα σου ξεκλέβω να λιαστώ
κι ύστερα αφήνομαι να ζαλιστώ
στο αργό το λίκνισμα μίας θείας πλάτης.

Νόμισμα χρυσό με δύο όψεις
ρόδα που στα δυο πας να με κόψεις.
Πέριξ του άξονα σου αν γυρίσω
μια θα `μαι μπροστά σου και μια πίσω