Τετάρτη βράδυ απ’ το δυάρι
Γέλια, κουβέντα και μουσική

Απ’ το μπαλκόνι ένα φεγγάρι
Σα να μου γνέφει θα ξαναρθεί

Πρέπει να πέσω πρέπει να αντέξω
Όλου του κόσμου τις ενοχές
To πρόσωπο σου, τα σ’ αγαπώ σου
Τις μεθυσμένες μας αναπνοές

Έχει μια ψυχρά αυτή η Τετάρτη
Ένα παράπονο αυτή η ζωή
Μόνο τα μάτια σου μου λένε κάτι
Η θύμηση σου με κρατάει ζωντανή

Τετάρτη βράδυ σε περιμένω
Νιώθω τους δίπλα μου μες τα φιλιά
Ένα τηλέφωνο χτυπάει ξένο
Τρέχω κι ας ξέρω πως δε μ’ αφορά

Πρέπει να πέσω πρέπει να αντέξω
Αυτό το σώμα που με πονά
Πρέπει μωρό μου να σε φορέσω
Σαν χίλια ηρεμιστικά