Ρε Τσαπανίδου, που το `χεις πάει,
με ψιλοτάκουνα στο Σκάι πρωί.
Με νεσαδούρα και τσίμπλα στο μάτι,
θέλω εσύ να με ξυπνάς το πρωί.

Νέα μέτρα, ανακοινώνεις,
δεν ξέρω πως, γιατί γκρουβάρει πολύ.
Ρε που να πέσει κομήτης στην γη,
από σένα θέλει ο κόσμος να ενημερωθεί.

Το θέμα είναι ταξικό Κατερίνα,
δεν φταίω εγώ, που η κοινωνία για αυτό,
που ζούμε,
και όλο εσύ μου λες να βγούμε,
και όλο δεν μπορώ.
Η φάση να ξορκίσουμε τον εξ’ από δω.

Έλα στην φάση μου να μπω στην δικιά σου,
και αν δε σε ψήνει, πάει τσίου τα λέμε.
Μην προσπαθείς να αλλάξεις το σκηνικό,
η φάση είναι καλτ, πάντα ξεχού και προχό.

Ρε Τσαπανίδου, που το `χεις πάει...