Κρύος αγέρας με βαρεί στεριάς τσαι του πελάου
μάθανε την αγάπη μας τσ’ όσο μπορείς φυλάου.
Μανώλαρε, Μανώλαρε, πήρ’ ο βοριάς τσαι μόλαρε.
Κρύος αγέρας με βαρεί στεριάς τσαι της θαλάσσης
τα λόγια που μιλήσαμε ποτέ σου μην ξεχάσεις.
Μανώλαρε, βρε Μανωλιό, πρίμα τον έχεις τον καιρό.
Όρτσα να πάω πνίγομαι γεμάτα δε γλιτώνου
τσαι να το ρίξου στη στεριά πάλι το μετανιώνου.
Ορτσάριζε, ορτσάριζε στον Μπασαλέ φουντάριζε.
Γίνου, πουλί μου, θάλασσα τσ’ εγώ το ακρογιάλι,
τα τσύματά σου να χτυπούν στην εδιτσή μ’ αγκάλη.
Μανώλαρε, Μανώλαρε, πήρ’ ο βοριάς τσαι μόλαρε.