Ανοχύρωτες πόλεις και γλυκιές συμμορίες
στις λευκές μου τις νύχτες σταυροφόρους θρηνώ
έχω αγώνες χαμένους και παλιές αμαρτίες
τη γαλήνη στα όνειρα ψάχνω να βρω

Τα μαλλιά σου να ρίξεις να ανεβώ να ρεμβάσω
είναι ο πύργος σου τόσο μαγεμένα ψηλός
τρίζει ο κόσμος κι εγώ προσπαθώ να ξεχάσω,
Στρουθοκάμηλος είμαι ή μήπως είμαι τρελός;

Ραπουνζέλ τ’ όνομα σου παραμύθι κρυμμένο
στη στροφή περιμένει ο μαγεμένος αυλός
κι εγώ πίσω για πάντα μόνος περιμένω
περιμένω να γίνω της ζωής μου οδηγός

Τα μαλλιά σου να ρίξεις να ανεβώ να ρεμβάσω
είναι ο πύργος σου τόσο μαγεμένα ψηλός
τρίζει ο κόσμος κι εγώ προσπαθώ να ξεχάσω,
Στρουθοκάμηλος είμαι ή μήπως είμαι τρελός;