Εσύ περνάς κι εγώ παθαίνω
τρέμω, ζαλίζομαι, πεθαίνω
μα πώς μπορώ να σου ζητήσω
όσα δεν μπόρεσα να ζήσω

Βραδιές γεμάτες αϋπνία
χωρίς μορφή, χωρίς ουσία
Παραπατάω μεθυσμένος,
ψυχή και σώμα ερωτευμένος.

Γιατί σε πλάσαν οι Θεοί με μαύρα μάτια
γιατί σου στόλισαν το μέτωπο μ’ ελιά
Κι εγώ μονάχος μου σε τοίχους και δωμάτια
στ’ άδεια μπουκάλια βρίσκω μόνο συντροφιά.

Κρυφή του έρωτα εξουσία
χάπια ζητάει στα φαρμακεία
και ο πυρετός μέσα στο αίμα
θέλει ασπιρίνη, ένα βλέμμα.

Αέρας να `σουν να φουμάρω
γίνε καπνός γίνε τσιγάρο
να σε κρατήσω εδώ κοντά μου
ρίζα βαθιά στα σωθικά μου.