(Φωνές γυναικών)

Διακόσια πλοία Νορμανδών,
σκέπασαν τα νερά του Θερμαϊκού!
Δάσος από κατάρτια!

Μες απ’ το βλέμμα μας,
αγγίζουν το ιερό βουνό των προγόνων μας!
Τον Όλυμπο!
Κι εικόνες άλλες μας θυμίζουν!

Που μάτια άλλων Σαλονικιών,
στο μακρινό παρελθόν,
είδαν!

Όταν, τριακόσια χρόνια πριν,
οι πρόγονοί μας, ίδιες στιγμές έζησαν!
Βλέποντας μαύρα πανιά,
έξω από τα θαλασσινά μας τείχη!

Οι πειρατές εκείνοι,
σαν σκυλιά μπήκανε,
μες στην πόλη!

Χιλιάδες έσφαξαν!
Χιλιάδες πήραν δούλους!
Στην μακρινή Ανατολή!

Οι απόγονοι, όχι της Σάρρας•
αλλά του γέροντα Αβραάμ,
και της παιδίσκης δούλης του Άγαρ!
Οι Αγαρηνοί κουρσάροι!

Τώρα, όλες,
σε μια γωνιά απόμερη ας μαζευτούμε!

Για λίγο,
τους ήχους που απ’ έξω έρχονται,
ν’ αφουγκραστούμε!

Κι αν χρειαστεί,
κι εμείς, εκεί,
ψηλά στα τείχη να τρέξουμε!

Στους γενναίους φρουρούς μας,
δίπλα να σταθούμε!

Τον θάνατο με γενναιότητα,
αν χρειαστεί,
να αντικρίσουμε!

Ή την ζωή
-αν ζήσουμε-
με σεβασμό περίσσιο να γευτούμε!