(Φωνές γυναικών)

Η βουή απ’ έξω μεγαλώνει!
Σ’ όλα τα τείχη, γύρω μας απλώνεται!
Κάθε άλλο ήχο γύρω μας σκεπάζει!

Οι στιγμές,
αισθάνομαι, πως είν’ ιστορικές!
Νιώθω της Ιστορίας την πνοή,
πάνω απ’ την πόλη μας!

Κι εγώ!
Σαν απέραντη,
βουβή απειλή να μας αγκαλιάζει!

Όμως,
όσο οι ψυχές μας έχουν σώματα,
ας αντισταθούμε!

Με πέτρες!
Ξύλα!
Σίδερα!
Κι ό,τι άλλο βάζει ο νους του ανθρώπου!

Εμπρός!
Γρήγορα! Γρήγορα!

Όλες, σαν μια ψυχή,
την βάρβαρη επίθεση των Νορμανδών,
όχι με άδεια χέρια να υποδεχθούμε!