Γαλάζια θάλασσα με κύματα πλεξούδες
πάνω στα βράχια αναρριχάσαι σαν κορμί
Μας ξεδιπλώνεις τα μαλλιά σου μα τραβιέσαι
Μοιάζεις με κείνη τη γυναίκα στο λιμάνι
που μαντεύει τις ευχές
και μας γιατρεύει τις πληγές

Κορμί αλύτρωτο σ’ ατέλειωτο ταξίδι
κάθε στιγμή σε ζωνουν ξένοι στεναγμοί
μπρος τον καθρέφτη τους φορείς και τους ταιριάζεις
να ταξιδέψουνε στην αύρα σου οι καημοί

Λευκό μου πρόσωπο αλάβαστρο γραμμένο
ποιος να σου πρέπει τόνος και ποια μουσική
Να της φορέσω κι ένα στίχο κεντημένο
απ’ των ματιών σου την αβάσταχτη σιωπή