Κρύβεσαι καλά στης Αθήνας τα στενά
κατεβαίνεις από τα σκαλιά, σε υπόγεια υγρά
χάνεσαι ξανά και σε ψάχνω μάταια
έγινες σκιά και σε βλέπω πιο θαμπά
έχουμε χαθεί, δεν υπάρχει επαφή
τώρα αμέσως κάνε μια ευχή κι ίσως λύση να βρεθεί
ίσως να σε βρω, ένα βράδυ βροχερό
σ’ ένα υπόγειο μικρό, θα φωνάξω να σου πω

Δεν ακούς, τι σου λέω
κι αν απόψε, δεν αντέξω
δεν ακούς, καταρρέω
θέλω να `βλεπες πως χάνομαι
με μια σου λέξη θα σωθώ

Δεν ακούς, τι σου λέω
κι αν απόψε, δεν αντέξω
δεν ακούς, καταρρέω
θέλω να `βλεπες πως χάνομαι
με μια σου λέξη θα σωθώ, δεν ακούς..

Αυτό θα αφιερώνω σ’ αυτούς που ζουν μέσα στην πόλη
σ’ ένα δωμάτιο κάτω απ’ τη γη
τέσσερις τοίχοι όλοι κι όλοι
μ’ ένα παράθυρο να βλέπει μοναχά έξω στο δρόμο
να αναπνέουν όσοι μένουν λίγο αέρα παθογόνο
πολύ φτηνό ενοίκιο, χωρίς πολλές ανέσεις
δε χρειάζεσαι πολλά, ίσα-ίσα να χωρέσεις
μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει
ευτυχώς πια η ζωή είναι πια απλοποιημένη
Εσύ για να ζήσεις δε χρειάζεσαι πολλά
είσαι πάντα οπαδός του "έχω λίγα και καλά"
φιλόσοφος του δρόμου, ρομαντικός του κώλου
η φτώχεια είναι τιμή και το χρήμα του διαβόλου
αααα σ’ αυτή τη γειτονιά όλα μοιάζουν μαγικά
αααα θα ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου στα κρυφά

Δεν ακούς, τι σου λέω
κι αν απόψε, δεν αντέξω
δεν ακούς, καταρρέω
θέλω να `βλεπες πως χάνομαι
με μια σου λέξη θα σωθώ

Δεν ακούς τι σου λέω, δεν ακούς
Δεν ακούς, με μια σου λέξη θα σωθώ, δεν ακούς

Άλλη μια φορά θα φωνάξω δυνατά
θα μιλήσω πάλι γι’ όλα αυτά, στο μυαλό μου έχω πολλά
έρχονται στιγμές, μες στο χρόνο αναδρομές
που συνήθως μέσα από το χθες, εποχές αλλοτινές
Κάνω μια ευχή, ίσως λύση να βρεθεί
Έχουμε χαθεί, δεν υπάρχει επαφή

Δεν ακούς, τι σου λέω
κι αν απόψε, δεν αντέξω
δεν ακούς, καταρρέω
θέλω να `βλεπες πως χάνομαι
με μια σου λέξη θα σωθώ

Δεν ακούς.. τι σου λέω
με μια σου λέξη θα σωθώ
Δεν ακούς..με μια σου λέξη θα σωθώ..
δεν ακούς..με μια σου λέξη θα σωθώ..
Δεν ακούς...