Καλοσυνάτα φέρεσαι, λεβέντικα και εγκάρδια
Έτσι να είσαι πάντοτε, απλόχερα να δίνεις
Κι όταν θα εμφανίζονται του πόνου τα σκοτάδια
Πάλι σε σένα θα γυρνά ότι μ’ αγάπη αφήνεις

Με την ευχή σου
Παίρνω μαζί μου
Χαρά και ελπίδα
Την ευλογία σου ήμουν τυφλός και είδα

Με το φανάρι του Διογένη
Καταμεσήμερο βγαίνει, αναζητώντας τον άνθρωπο
Μα ξημεροβραδιάζει και δεν έχει φανεί
Όλοι νεκροί ζωντανοί κλειδωμένη έχουν ψυχή
Με το φανάρι του Διογένη
Καταμεσήμερο βγαίνει, αναζητώντας τον άνθρωπο
Μα όταν ο θεός τον στέλνει
Αποσκοτίζει έναν κόσμο απάνθρωπο

Φάρος που ανάβει
Βγάζει τα πλοία
Απ’ τη φουρτούνα
Στην ηρεμία