Αν ήξερες τι κρύβω στην ψυχούλα μου
Θα κούναγες βουνά να μη με χάσεις.
Αν ήξερες τι ένιωθα για σένανε
Δε θα `βρισκες καμιά να με αλλάξεις...

Είναι θέμα χρόνου κι εσύ συνένοχος του φόνου
Του φονιά του χωρισμού του δολοφόνου...

Έβδομους ουρανούς μην περιμένεις πια
Προσπάθησα πολύ μα νιώθω πως τελειώνει.
Δεν ξέρω αν μ’ ακούς τι ψάχνεις στη φωτιά;
Κρυφτήκανε τ’ αστέρια χάθηκαν μες στη σκόνη!

Έβδομοι ουρανοί δεν ξημερώνουν πια
Πληγώθηκε η ψυχή και γέμισε σημάδια.
Δε θέλω πια να `ρθεις δεν έχω γιατρειά
Γιατί μες την καρδιά είναι όλα πλέον άδεια!

Αν ένιωθες το χτύπο της καρδούλας μου
Θα μίλαγες σιγά μη με τρομάξεις,
Αν έβλεπες τα δάκρυα που έριξα
Θα έτρεχες να `ρθεις προτού με χάσεις...