Πήρα φόρα απ’ τα παλιά
το ξημέρωμα αγκαλιά
πόσο πια κοστίζει
το φιλί που αξίζει
να μου δώσεις μια σταλιά.

Πήρα φόρα απ’ το καημό
κι έρχομαι για να σε βρω
να μου πεις τι τρέχει
που άλλο δεν αντέχει
η καρδιά μου αν δε σε δω.

Παράπονα κάνω
που εσένα δε φτάνω,
κι απ’ το παραπάνω
πιο κάτω είμαι εγώ.

Παράπονα κάνω
που παίζω και χάνω,
κι απ’ το παραπάνω
πιο κάτω είμαι εγώ.

Με μιαν άπονη ματιά
μ’ άφησες λαβωματιά,
σπίθα και ψιχάλα
πυρκαγιά και στάλα,
μπόρα είσαι και φωτιά.