Σπαράζει πάλι μια φωνή αναζητώντας- μέσα μου
και μέσα μου ταράζεται το βόλεμα.

Μια θέση στ’ αύριο με λύσσα διεκδικώντας - ο άνθρωπος
σαν άνθρωπος ξοδεύτηκα στο ξόδεμα.

Είναι το μέτρο κάθε τόσο που αλλάζει
γι’ αυτό δεν έμαθα ακόμα να μετρώ,
λέω να φυτέψω ένα λουλούδι στο περβάζι
να με κοιτάει στα μάτια μη χαθώ.
Πιάνω το άπιαστο και χάνω το σαφές - θα ουρλιάξω
να ουρλιάξω ή να σωπάσω να ξεφύγω.

Βρίσκομαι ανάμεσα σε δυο εκδοχές - αν πάω
να πάω με το πολύ ή με το λίγο.

Είναι το μέτρο κάθε τόσο που αλλάζει
γι’ αυτό δεν έμαθα ακόμα να μετρώ,
λέω να φυτέψω ένα λουλούδι στο περβάζι
να με κοιτάει στα μάτια μη χαθώ.
Να `ναι στο λίγο οι αγάπες κι οι χαρές - κι ο φθόνος
κι ο φθόνος το πολύ μες στη ζωή μου.

Να μένω ακίνητη σε θέσεις βολικές - και δίπλα
και δίπλα να γερνάει η ψυχή μου.